Jasny portret

Naprawdę jaka jesteś nie wie nikt 

Bo tego nie wiesz nawet sama Ty 

W tańczących wokół szarych lustrach dni 

Rozbłyska Twój złoty śmiech 

Przerwany w pół czuły gest 

W pamięci składam wciąż 

Pasjans z samych serc 

Naprawdę jaka jesteś nie wie nikt 

To prawda nie potrzebna wcale mi 

Gdy nie po drodze będzie razem iść 

Uniosę Twój zapach snu 

Rysunek ust, barwę słów 

Niedokończony, jasny portret Twój 

Uniosę go ocalę wszędzie 

Czy będziesz przy mnie, czy nie będziesz 

Talizman mój, zamyśleń nagłych Twych i rzęs 

Obdarowany Tobą miła 

Gdy powiesz do mnie kiedyś: wybacz 

Przez życie pójdę oglądając się wstecz 

Jej Portet - Jonasz Kofta