Znów wędrujemy

Znów wędrujemy ciepłym krajem, 
malachitową łąką morza. 

Ptaki powrotne umierają 
wśród pomarańczy na rozdrożach. 

Na fioletowoszarych łąkach 

niebo rozpina płynność arkad. 

Pejzaż w powieki miękko wsiąka, 

zakrzepła sól na nagich wargach. 

A wieczorami w prądach zatok 

noc liże morze słodką grzywą. 

Jak miękkie gruszki brzmieje lato 

wiatrem sparzone jak pokrzywą. 

Przed fontannami perłowymi 

noc winogrona gwiazd rozdaje. 

Znów wędrujemy ciepłą ziemią, 

znów wędrujemy ciepłym krajem.

Krzysztof Kamil Baczyński